Ben nu aantal maanden aan het trainen met Zacharias. Voor mij een nieuwe ervaring omdat ik vooral met yoga bezig ben. Hij heeft in mij het enthousiasme voor krachttraining en kickboksen wakker gemaakt. In een paar maanden al grote verandering ervaren in fitheid, houding en meer kracht in mijn lichaam. Zacharias zelf is leuke en prettige persoonlijkheid. Ik kan hem zeker aanraden als je op zoek bent naar een personal trainer op niveau. Lisella Deligia

https://www.parool.nl/columns-opinie/een-lach-nog-groter-dan-zijn-spierballen~b128ed89/

Een lach nog groter dan zijn spierballen

2017 was voor mij het jaar waarin ik weer met sporten begon. Ik had twintig jaar lang niets gedaan op het ­gebied van lichaamsbeweging en hierdoor begon ik steeds meer op een planeet te lijken. Ik was zo ongelofelijk rond dat astronauten vlaggen in mijn samengeklonterde massa wilden prikken.

Maar ik haatte mijn lichaam niet, nee, ik keek vol liefde naar mezelf in de spiegel en zag gewoon dat mijn ziel een winterjas aan had getrokken. Pas toen ik vader werd, begon ik me te ergeren aan het feit dat ik in een pudding met een hart was veranderd.

Toen begon ik na te denken. Terug te kijken. Ik zag mijn opa die op zijn 45ste aan een hartaanval overleed en ik zag mijn moeder die, in mijn laatste examenweek, met haar 44 jaar oude hakken over de dood sprong toen haar hart het hart van haar vader probeerde te imiteren. 

De eerste keer dat ik de Keizersgym binnenliep, droeg ik een zwembroek. Diezelfde ochtend had ik twee uur lang naar een sportbroekje gezocht, maar ik vond ­alleen een zwembroek. En niet eens mijn mooiste zwembroek. Er stonden wat woorden op. Van die luk­rake woordcombinaties die alleen op zwembroeken staan. Egyptian Diving Team Gold Member of zo. Of Shark Tooth Country Club Deluxe.

Tegenwoordig draag ik sportbroekjes. Mijn trainer ­Zacharias zegt dat ik mooie benen heb voor iemand die zo slim is. Als hij dat zegt, moet ik altijd denken aan een zin uit het nummer Avant Gardener van Gordi: ‘The ­paramedic thinks I’m clever cause I play guitar, I think she’s clever cause she stops people dying.’ 

Zacharias houdt mij in leven. Met een lach die, en ik weet niet hoe het kan, nog groter is dan zijn spierballen.

In de kleedkamer van Keizersgym staat een kleine sauna. Na elke les zit ik twintig minuten te kijken naar de zweetdruppels die over mijn buik schaatsen. En heel soms maakt de warmte me bang. Dan denk ik dat de deur van de sauna is dichtgelijmd en dat ik mezelf het graf in zal zweten, maar dan haal ik een paar keer diep adem en is de sauna gewoon weer de baarmoeder die ik al sinds mijn geboorte zoek. 

Ik sport nu bijna een jaar en mijn lichaam begint echt te veranderen. Ik zal nooit de sterkste man van de ­wereld worden, maar als het moet, kan ik de wereld voor een paar minuten op mijn schouders dragen.

Het enige nadeel van geregeld sporten is dat je ­lichaam soms gekaapt wordt door testosteron. Zo probeerde ik vanochtend de hersluitbare verpakking van mijn gebraden kipfilet te hersluiten, maar de verpakking luisterde niet. De plakrand plakte niet meer. En toen knapte er iets. Ik heb de plakjes kipfilet in de richting van Saturnus gefrisbeed. Beste lezer, als je erbij was geweest en de plakjes had gevolgd, had je E.T. kunnen zien bukken.

Zacharias Sabri, ik wil je bedanken. Je bent een geweldenaar. Je hebt van een pudding met een hart, een hart met een rode cape om gemaakt.

Ik kan de hele wereld aan.

Als de hele wereld er in maatje M is. 

De in Amsterdam geboren en getogen schrijver James Worthy (1980) probeert in zijn columns iets van het leven te begrijpen.